فرمانروايي داريوش، آن‌گونه که از يک روايت بالنسبه قابل اعتماد هرودوت برمي‌‌آيد، در دنبال پاره‌اي مذاکرات که بين او و متحدانش در باب بهترين نوع فرمانروايي براي ايران آن عصر انجام شد، به صورت يک سلطنت فردي ـ سلطنت مطلقه ـ به همان‌گونه که کوروش به وجود آورده بود و در واقع به عنوان ادامه آن، آغاز شد.آنچه هرودوت ـ که روايت او در اين موضوع نبايد بي‌مأخذ بوده باشد ـ در باب محتواي اين مذاکرات نقل مي‌‌کند انعکاس واقعيت‌هاي عصر به نظر مي‌‌رسد و همين معني صحت احتمالي آن را تضمين مي‌کند.