اين فیلسوف
ایرانی را میتوان بسیار فراتر از دین و قواعد اسلامی روزگار خود دانست .
او به درجه ای از انسانیت , کمال , علم , عرفان و خداباوری رسیده بود که
بسیاری از ندیده های هستی را در این دنیا به چشم حقیقت دید . هدف از دین
کمال انسانیت و خرد و دانش است و خیام به آن درجه از عرفان و بزرگی رسیده
بود که فراتر از آن می اندیشید . از دیگر آثار به جای مانده از خیام کتاب
نوروزنامه است که به دین نیاکانش در دوره ایران باستان اشاره های بسیاری
شده است و احترام خاصی برای پیامبر ایران باستان قائل می شود و همچنین
جشنهای ایرانی ( فروردینگان - خردادگان - مهرگان - سده - نوروز و . . . )
را با چیرگی تمام زنده میکند و برای نسلهای آینده ایران تشریح میکند .
عقیده خرد گرایی و بهره بری از عقل عمر خیام بدون شک از اساتید خود یعنی
محمد ابن زکریای رازی و ابن سینا گرفته شده بود . خیام نیز بارها از عقاید
دین گرایانی که مذهب را وسیله ای برای سرکوب انسانهای دیگر میکردند انتقاد
میکند
درباره
دین و مذهب ,
ایرگان یا ورگان/ارگ جم
